Pro sedulur opo siro lali
Soko ngendi siro kedadean
Sarine bumi asale
Di kandut dening ibu sangang ulan rinten lan ratri
Di rewangi tirakat lan ugo nyenyuwun
Sak wuse nong alam ndonyo
Di openi rino bengi tanpo risih
Mulo podo bektiyo….
Syair iki ngelingno tumuju poro putro
Supoyo digatekno ojo podo durhoko marang ibu lan bopo
Ko ndak uripe soro
Suwine sangang sasi ibumu handarbihi
Nglahirke tohe pati saiki kudu gerti carane males budi ojo malah do wani
Ojo pisan-pisan siro mbantah yen di printah
Ugo ojo mangsuli lamun siro di tuturi
Percuma ra paedah anggone podo ngibadah
Menawi tansah gawe susah marang tiyang sepah
Suwine sangang sasi ibumu handarbihi
Nglahirke tohe pati saiki kudu gerti carane males budi ojo malah do wani
Terima kasih kepada Anda yang telah menjadi pembaca setia yang membuat saya terus bersemangat untuk memberikan yang terbaik dalam blog ini.
Tampilkan postingan dengan label Wong jowo saiki. Tampilkan semua postingan
Tampilkan postingan dengan label Wong jowo saiki. Tampilkan semua postingan
Selasa, 27 Desember 2016
kualike jaman anak lali karo wong tuo
Assalamualaikum wr wb
puji syukurku kehadirat gusti sang hyang maha agung.
Sekarang telah nampak sebuah pertanda.
Anak lupa orang tuanya inilah yang terjadi ketika tua dan meninggal.
Dimana orang tua yang membentuk seorang anak dari ia masih dalam bentuk air hina hingga besar dan memenangi cucunya.
Kebanyakan ketika orang tua telah meninggal ia lupa mengunjungi punden dari orang tuanya malah ia mengikuti ajaran yang entah kemana njluntrungnya
padahal yang paling berjasa ialah orang tuanya bukan yang dikunjunginya/orang lain yang tak dikenal siapa dia apa mengharap syafaat darinya? seedangkan syafaat itu milik nabi muhammad bukan?
dan teringat ketika seseorang orang tua meninggal maka yang tidak akan menninggalkan sesuatu kecuali seorang anak soleh.
yAng doanya selalu diharapkan oleh sang orang tua ketika meninggal,doanya sangat mujarab sehingga tiada batassan akan anak terhadap orang tua yang telah menannmnya hingga ia tumbuh menjadi anak yang hebat.
namun kenyataannya sekarang berbeda seorang anak menitip doa kapada orang lain.
tak pernah mengunjungi pepundennya.
sehingga tercerminlah kelakuan anak yang tak mempunyai tatanan ,sehingga terjadilah kekalangkabutan pada generasi ini mereka lupa akan apa yang ditanamkan saat mereka kecil,orang tua meninggalkan tanggung jawabnya untuk mendidik anak dan lebih mementingkan kepentingan materi ketimbang kepentingan anak.
maka pesanku penuhilah kewajibanmu wahai orang tua kalian panutan putra putrimu berikanlah yang terbaik walaupun bukan materi tanamkanlah kepada mereka sipat yang baik bukan kau membiarkannya untuk jadi penjahat
terimakasih...
WASSALAMU'ALAIKUM WRRAHMATULLAHIWABARAKATUH
puji syukurku kehadirat gusti sang hyang maha agung.
Sekarang telah nampak sebuah pertanda.
Anak lupa orang tuanya inilah yang terjadi ketika tua dan meninggal.
Dimana orang tua yang membentuk seorang anak dari ia masih dalam bentuk air hina hingga besar dan memenangi cucunya.
Kebanyakan ketika orang tua telah meninggal ia lupa mengunjungi punden dari orang tuanya malah ia mengikuti ajaran yang entah kemana njluntrungnya
padahal yang paling berjasa ialah orang tuanya bukan yang dikunjunginya/orang lain yang tak dikenal siapa dia apa mengharap syafaat darinya? seedangkan syafaat itu milik nabi muhammad bukan?
dan teringat ketika seseorang orang tua meninggal maka yang tidak akan menninggalkan sesuatu kecuali seorang anak soleh.
yAng doanya selalu diharapkan oleh sang orang tua ketika meninggal,doanya sangat mujarab sehingga tiada batassan akan anak terhadap orang tua yang telah menannmnya hingga ia tumbuh menjadi anak yang hebat.
namun kenyataannya sekarang berbeda seorang anak menitip doa kapada orang lain.
tak pernah mengunjungi pepundennya.
sehingga tercerminlah kelakuan anak yang tak mempunyai tatanan ,sehingga terjadilah kekalangkabutan pada generasi ini mereka lupa akan apa yang ditanamkan saat mereka kecil,orang tua meninggalkan tanggung jawabnya untuk mendidik anak dan lebih mementingkan kepentingan materi ketimbang kepentingan anak.
maka pesanku penuhilah kewajibanmu wahai orang tua kalian panutan putra putrimu berikanlah yang terbaik walaupun bukan materi tanamkanlah kepada mereka sipat yang baik bukan kau membiarkannya untuk jadi penjahat
terimakasih...
WASSALAMU'ALAIKUM WRRAHMATULLAHIWABARAKATUH
Pangabekti Wong Tuo Ning Anak
Ora mung anak sing duwe pangabekti karo wong tuo, wong tuo duwe pangabekti karo anak!
Sing wes dilakoni wong tuomu ora mung cukup meteng sangang sasi, trus dilairno cepret… iku nganggo totohan nyowo yo nggerr! ngampet ambegan, ngampet loro karo ngeden ben iso mencelat jabang bayimu….
Ora cukup ngono tok, cilikanmu isone mung nangis embuh ngelih opo kepising angel sing niteni, mangan leren disuapi, ngompol leren dicewoki, ora itung rino ora itung wengi mung iso ngrepoti. Wes pangabektine wong tuo supoyo iku kabeh dituruti…ono klerune wong tuo ijeh bok uyohi…
Gede sitik, wayah sekolah ora itung wayah, ora ngerti wong tuo awake sayah, wes pangabektine wong tuo cukupi kebutuhan sekolah, ono ora cukupe sangu sesuk kowe mung iso gresah!
Bareng wes gede wayahe lamaran trus rabi, trus pamit wong tuo jare pengen urip mandiri, wes pangabektibe wong tuo merestui, senajan kadang ono ora cocok karu pihanmu nanging cukup disimpen jero ati, senajan wong tuo sing ragati..
Opo wes cukup?
Dikiro wong tuo wes ayem nyawang anak2e iso omah2, opo yen lagi padu ora nyandak wong tuo nangani masalah? Pangabektine wongtuo sing kudu nyengkuyung ben ora bubrah…
Urung wong tuo ijeh disambati neh ngajari kowe dadi wong tuo didik anakmu. Momong anakmu, ngopeni anakmu..?
Eling… sejatine, wong tuomu iku saben donga mesti nyangking jenengmu supoyo uripmu mulyo… opo sing wes bok lakoni saiki wes cukup kanggo nyaur pangabektine wong tuomu?
Sing wes dilakoni wong tuomu ora mung cukup meteng sangang sasi, trus dilairno cepret… iku nganggo totohan nyowo yo nggerr! ngampet ambegan, ngampet loro karo ngeden ben iso mencelat jabang bayimu….
Ora cukup ngono tok, cilikanmu isone mung nangis embuh ngelih opo kepising angel sing niteni, mangan leren disuapi, ngompol leren dicewoki, ora itung rino ora itung wengi mung iso ngrepoti. Wes pangabektine wong tuo supoyo iku kabeh dituruti…ono klerune wong tuo ijeh bok uyohi…
Gede sitik, wayah sekolah ora itung wayah, ora ngerti wong tuo awake sayah, wes pangabektine wong tuo cukupi kebutuhan sekolah, ono ora cukupe sangu sesuk kowe mung iso gresah!
Bareng wes gede wayahe lamaran trus rabi, trus pamit wong tuo jare pengen urip mandiri, wes pangabektibe wong tuo merestui, senajan kadang ono ora cocok karu pihanmu nanging cukup disimpen jero ati, senajan wong tuo sing ragati..
Opo wes cukup?
Dikiro wong tuo wes ayem nyawang anak2e iso omah2, opo yen lagi padu ora nyandak wong tuo nangani masalah? Pangabektine wongtuo sing kudu nyengkuyung ben ora bubrah…
Urung wong tuo ijeh disambati neh ngajari kowe dadi wong tuo didik anakmu. Momong anakmu, ngopeni anakmu..?
Eling… sejatine, wong tuomu iku saben donga mesti nyangking jenengmu supoyo uripmu mulyo… opo sing wes bok lakoni saiki wes cukup kanggo nyaur pangabektine wong tuomu?
Tata Kramane Bocah Marang Guru
Ono ing pamulangan, bocah-bocah saliyane diwulang
kawruh liyo liyo becike iyo diperdi bab tata krama .
Upamane nalika teko mlebu sekolah ngadhep gurune ,
dilelatih matur : “Sugeng enjing, wilujeng enjing,
sugeng sonten” lan sapanunggalane, apese iya
manthuk tandha aweh hurmat.Nalika kasep mlebu kelas,
kamangka wulangan
wis lumaku kudu matur:”Nyuwun pangapunten,
kulo kasep jalaran jawah “.upamane. Ora kena
mbludhus bae mlebu kelas terus lungguh bangkune.
Nalikane nuju arep metu saka kelas marga arep
menyang pakiwan, uapamane , ora kena ndadak
metu mbludhus bae, nanging matur gurune dhisik:
“Bu Guru, keparenga kula badhe dhateng wingking.”
Yen sesuke arep ora mlebu, iya pamit. Dene yen ana keperluan dadakan nganti ora kober nyuwun pamit
luwih dhisik, ing dina sesuke nalika mlebu maneh, enggal matur apa sebabe dene wingi ora mlebu.
Ana guru kang nggresah, jare saiki iki, bocah-bocah angel wulang-wulangane bab tata krama. Kudune
mung arep mbantah bae, awit kira-kira bae padha nduweni panemu yen tata krama iku kudu dibuwang marga
tinggalane kaum feodal.
Ana uga kang ngira, yen tindak tanduk kang sarwa alus iku dianggep tindake wong kang jirih. Kosok baline,
tindak tanduk kang kasar dianggep patrape wong kang kendel.
Bocah-bocah kang susila, ora ateges bocah kang jirih lan ora nduweni greget maju, nanging bocah kang bisa
aweh pakurmatan marang sapa bae kang pantes dihurmati. Wedi sabarang tindak kang klebu larangan lan
kang mitunani wong liya. Wani ngakoni kaluputane dhewe, nanging iya wani ngandhemi bebener lan tekade
kang wis dadi keyakinane.
Murid kang sopan lan ngerti marang tata krama iku :
1. Yen kepapag gurune ana ing dalan, ora bakal mlayu ngenthar, nyingkiri. Balik malah sareh mapagake sarta
asung kurmat kanthi manthuk.
2. Yen ketemu gurune ana ing toko utawa panggonan liya, ora ndadak ndhelik amping-ampingan wong liya,
nanging panggah tenang kaya ora ana sapa-sapa. Yen gurune mriksani , malah banjur asung kurmat.
3. Yen ana sajrone kelas, arep nyuwun pirsa wulangan, ora ndadak enggone ngaturi sarana suwat-suwit
utawa tangane ngetheki kaya yen ngundang pitik kae. Nanging sarana ngacungake tangane sarta matur :
” kepareng nyuwun pirsa”.
Bocah-bocah iku ing tembe kang dadi kekembanganing bangsa. Iya nom-noman kang saiki iki kang bakal
gumanti para sepuh enggone mbanjurake dadi panuntune bangsa. Mula saka iku , bocah-bocah kudu
nduweni rasa-pangrasa marang ajining dhiri, ajining bangsa, kudu nggegulang tata-krama kang laras karo jamane.
Aja gampang kelud marang adat pakulinan manca (luar negeri) kang ora mesthi mathuk marang tata cara
kabangsan kita.
Bocah-bocah kita becike padha nduweni semboyan :” Putraning bangsa kudu ngerti tata krama”.
Aja dumeh wis dadi wong gedhe mardika banjur ora gelem nindakake suba sita lan unggah – ungguh marang
wong tuwa lan gurune.
Aja dumeh pemudha wis nate labuh bangsa, banjur ora perlu ngurmati sapadha-padha.
Aja dumeh wis rumangsa pinter banjur rumangsa kudu diajeni, nanging lumuh ngajeni.
Aja dumeh duwe pangkat dhuwur , banjur lali marang kamardikaning liyan lan ora ngurmati wewenanging liyan.
Lire : Para murid, kajaba sregep ngundhakake kawruh,. supaya pinter ing bab wulangan, wasis ing bab kagunan ,
uga wajib ngerti marang tata-krama. Srawunge bocah-bocah kudu cedhak karo gurune nanging aja ninggalake
tata krama lan suba sita. Ora kena matur marang gurune mung nganggo basa ngoko bae, kaya caturan
karo kancane dhewe.
kawruh liyo liyo becike iyo diperdi bab tata krama .
Upamane nalika teko mlebu sekolah ngadhep gurune ,
dilelatih matur : “Sugeng enjing, wilujeng enjing,
sugeng sonten” lan sapanunggalane, apese iya
manthuk tandha aweh hurmat.Nalika kasep mlebu kelas,
kamangka wulangan
wis lumaku kudu matur:”Nyuwun pangapunten,
kulo kasep jalaran jawah “.upamane. Ora kena
mbludhus bae mlebu kelas terus lungguh bangkune.
Nalikane nuju arep metu saka kelas marga arep
menyang pakiwan, uapamane , ora kena ndadak
metu mbludhus bae, nanging matur gurune dhisik:
“Bu Guru, keparenga kula badhe dhateng wingking.”
Yen sesuke arep ora mlebu, iya pamit. Dene yen ana keperluan dadakan nganti ora kober nyuwun pamit
luwih dhisik, ing dina sesuke nalika mlebu maneh, enggal matur apa sebabe dene wingi ora mlebu.
Ana guru kang nggresah, jare saiki iki, bocah-bocah angel wulang-wulangane bab tata krama. Kudune
mung arep mbantah bae, awit kira-kira bae padha nduweni panemu yen tata krama iku kudu dibuwang marga
tinggalane kaum feodal.
Ana uga kang ngira, yen tindak tanduk kang sarwa alus iku dianggep tindake wong kang jirih. Kosok baline,
tindak tanduk kang kasar dianggep patrape wong kang kendel.
Bocah-bocah kang susila, ora ateges bocah kang jirih lan ora nduweni greget maju, nanging bocah kang bisa
aweh pakurmatan marang sapa bae kang pantes dihurmati. Wedi sabarang tindak kang klebu larangan lan
kang mitunani wong liya. Wani ngakoni kaluputane dhewe, nanging iya wani ngandhemi bebener lan tekade
kang wis dadi keyakinane.
Murid kang sopan lan ngerti marang tata krama iku :
1. Yen kepapag gurune ana ing dalan, ora bakal mlayu ngenthar, nyingkiri. Balik malah sareh mapagake sarta
asung kurmat kanthi manthuk.
2. Yen ketemu gurune ana ing toko utawa panggonan liya, ora ndadak ndhelik amping-ampingan wong liya,
nanging panggah tenang kaya ora ana sapa-sapa. Yen gurune mriksani , malah banjur asung kurmat.
3. Yen ana sajrone kelas, arep nyuwun pirsa wulangan, ora ndadak enggone ngaturi sarana suwat-suwit
utawa tangane ngetheki kaya yen ngundang pitik kae. Nanging sarana ngacungake tangane sarta matur :
” kepareng nyuwun pirsa”.
Bocah-bocah iku ing tembe kang dadi kekembanganing bangsa. Iya nom-noman kang saiki iki kang bakal
gumanti para sepuh enggone mbanjurake dadi panuntune bangsa. Mula saka iku , bocah-bocah kudu
nduweni rasa-pangrasa marang ajining dhiri, ajining bangsa, kudu nggegulang tata-krama kang laras karo jamane.
Aja gampang kelud marang adat pakulinan manca (luar negeri) kang ora mesthi mathuk marang tata cara
kabangsan kita.
Bocah-bocah kita becike padha nduweni semboyan :” Putraning bangsa kudu ngerti tata krama”.
Aja dumeh wis dadi wong gedhe mardika banjur ora gelem nindakake suba sita lan unggah – ungguh marang
wong tuwa lan gurune.
Aja dumeh pemudha wis nate labuh bangsa, banjur ora perlu ngurmati sapadha-padha.
Aja dumeh wis rumangsa pinter banjur rumangsa kudu diajeni, nanging lumuh ngajeni.
Aja dumeh duwe pangkat dhuwur , banjur lali marang kamardikaning liyan lan ora ngurmati wewenanging liyan.
Lire : Para murid, kajaba sregep ngundhakake kawruh,. supaya pinter ing bab wulangan, wasis ing bab kagunan ,
uga wajib ngerti marang tata-krama. Srawunge bocah-bocah kudu cedhak karo gurune nanging aja ninggalake
tata krama lan suba sita. Ora kena matur marang gurune mung nganggo basa ngoko bae, kaya caturan
karo kancane dhewe.
Senin, 26 Desember 2016
Toto Kromo Wong Jowo Jaman Saiki
Nek nurut aku lan seko pandelokku/pandanganku, wis do lali karo adat ketimuran..., koyo kacang lali karo lanjarane, ning yo ra kabeh...
Dadi wong saiki kui pengin ketok modern ning salah dalan, ben ketok modern karo wong tuo ra ono hormate, ra ono unggah-ungguhe koyo wong njowo, contoh kecil, saiki jarang banget aku nemokne wong sik wis mengaku modern nek liwat nang ngarepane wong tuo trus ngomong "nDerek langkung" (ning yo ra kabeh ngono kui).
Jaman nom-nomanku, nek pacaran, dolan nanggone wong wedok, nek wis jam 9 mbengi ki yo wis gerah, pengin mulih...(wong wis diluar kewajaran) pesene mbok ku ndisik ngunu kui, lha ning nek cah saiki... waduh..., lha koq nganti nginep barang, jare ben diarani modern, ning modern salah dalan kui...
Karepe arep niru nggon pilm2 sik nganggo boso londo kae, lha ning adat, papan panggonan lan budayane kih bedo, yo ra iso di gebyah uyah ngono kui kok yo...!!
kui saiki sik nongol nang pamikiranku, mengko nek ono meneh yo tak tulis meneh
sekali lagi kui pandangan lan pemikiranku berdasar seko kahanan yang saya lihat.....
suwun
Dadi wong saiki kui pengin ketok modern ning salah dalan, ben ketok modern karo wong tuo ra ono hormate, ra ono unggah-ungguhe koyo wong njowo, contoh kecil, saiki jarang banget aku nemokne wong sik wis mengaku modern nek liwat nang ngarepane wong tuo trus ngomong "nDerek langkung" (ning yo ra kabeh ngono kui).
Jaman nom-nomanku, nek pacaran, dolan nanggone wong wedok, nek wis jam 9 mbengi ki yo wis gerah, pengin mulih...(wong wis diluar kewajaran) pesene mbok ku ndisik ngunu kui, lha ning nek cah saiki... waduh..., lha koq nganti nginep barang, jare ben diarani modern, ning modern salah dalan kui...
Karepe arep niru nggon pilm2 sik nganggo boso londo kae, lha ning adat, papan panggonan lan budayane kih bedo, yo ra iso di gebyah uyah ngono kui kok yo...!!
kui saiki sik nongol nang pamikiranku, mengko nek ono meneh yo tak tulis meneh
sekali lagi kui pandangan lan pemikiranku berdasar seko kahanan yang saya lihat.....
suwun
Wong jowo ilang jawane
OPO bener wong Jawa iku ono sing ilang Jawane? Ilang Jawane tegese ilang sifat-sifat lan kepribadian kejawanane. Yen wis ilang Jawane koyo-koyo yo wis dudu wong Jawa maneh. Banjur wong Jawa iku dadi wong sing koyo opo? Wong Jawa diarani Jawa amarga nduweni sifat lan ciri-ciri tertentu. Umpamane: wong Jawa iku basa ibune basa Jawa, kesenian, tradisi lan kabudayane Jawa. Lha nek wis ora bisa boso Jawa, ora ngerti tradisi lan kesenian Jawa, ora tepung karo kabudayan Jawa, “gaya hidup”-e wis ora koyo saklumrahe wong Jawa, opo yo isih iso diarani wong Jawa?
Rehne anak-putune wong Jawa, mesthine ya tetep wong Jawa. Sifat-sifat kang tumurun marang anak-putu bisa dibedakake dadi rong werno, yaiku warisan biologis lan warisan sosial utowo kabudayan. Satemene sing bisa diwariske langsung iku ya mung warisan biologis. Rehne turune wong Jawa ya nduweni sifat fisik lan biologis kadideme wong Jawa, umpamane: kulite sawo mateng, rambute ireng lurus, irunge rodok pesek, lan liya-liyane. Dene warisan sosial iku warisan sing iso diwarisi sarono sinau utowo liwat sosialisasi. Tanpo sinau utowo srawung karo padha-padha wong Jawa, ya ora iso boso Jawa, ora tepung karo kesenian Jawa.
Warisan biologis iku wis kunandhut ono gen utawa bibite. Rehne bibite wong Jawa, ya marisi sifat fisik lan potensi-potensi mental Jawa. Wong Jawa sing digulamenthah lan digedhekake ing kulawarga manca mung oleh warisan biologis, ora oleh warisan sosial.
Lha gambarane wong Jawa sing wis ilang Jawane iku ya sing kaya ngono mau. Nanging keh-kehane wong Jawa sing urip ing satengahe bangsa lan kabudayaan liya, ya isih padha ngleluri kabudayane leluhure, upamane wong Jawa kang dedunung ono Suriname, wong Jawa sing daerah-daerah transmigrasi ning luwar Jawa.
Boso lan kabudayaan Jawa iku tansah ngremboko lan owah-gingsir nuting jaman kelakone. Kabudayaan Jawa iku perlu diuri-uri supaya lestari lan isih tetep dadi warisan kanggo anak-putu, mung bae kabudayaan mau besuke mesthi wis bedo karo kabudayaan Jawa saiki, nanging ora ateges menawa wong Jawa banjur ilang Jawane. Ya mung “Jawane” wong Jawa besuk mbok menowo wis beda karo “jawane” wong Jawa saiki.
Pancen ono wae wong Jawa sing ora njawani, sauger wong Jawa iku isih ana, kajawaane mbokmenowo uga tetep isih ana, Dadi, tetembungan “wong Jowo ilang Jawane” ora bisa disurasa kanthi wantah wae. Sing genah kawibawane wong Jawa iku owah-gingsir nuting jaman kelakone. Pamiara lan panguri-uri iku perlu, nurih kajawaan mau ora adoh mlencenge.
Langganan:
Postingan (Atom)
ASAL USUL DESA
-
OPO bener wong Jawa iku ono sing ilang Jawane? Ilang Jawane tegese ilang sifat-sifat lan kepribadian kejawanane. Yen wis ilang Jawane koy...
-
Ora mung anak sing duwe pangabekti karo wong tuo, wong tuo duwe pangabekti karo anak! Sing wes dilakoni wong tuomu ora mung cukup meteng...
-
Ono ing pamulangan, bocah-bocah saliyane diwulang kawruh liyo liyo becike iyo diperdi bab tata krama . Upamane nalika teko mlebu sekolah ...